Ingeruild voor een jonger en nieuwer model.
Een model waar niks mis mee was,
geen spatje imperfectie te bespeuren.
Helemaal anders dan ik.
Ik was oud en versleten.
En bovendien was ik niet meer volmaakt.
Mijn poten waren kapot, onherstelbaar beschadigd.
In plaats van trouw te blijven,
me te waarderen voor mijn authenticiteit.
In plaats van de mooie kanten te zien,
en niet alleen maar de tekortkomingen.
Nee, wegdoen was gemakkelijker.
Zoals een meubelstuk dat je naar de kringloopwinkel doet.
Gelukkig zijn er nog mensen die houden van authenticiteit, gecombineerd met iets nieuws.
Mensen zoals mijn nieuwe partner, die kapotte pootjes niet ziet als imperfectie, maar als speciaal en uniek. En die vol trots mijn nieuwe, blinkende rolstoel vooruit duwt.
Beste els mertens, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie