In stilte verlegen. Een bijzondere dag. Geen woorden voor morgen alleen reflectie in het diepste van mijn hart. Mijn mond beweegt mee op de gedachten in mijn hoofd. Mijn lippen bewegen naar beneden wanneer ik denk aan momenten dat mijn hart werd verdoofd. En vlug terug naar boven in de vorm van een glimlach wanneer ik aan mijn kleinkinderen denk. Zo vindt de vreugde van mijn hart de weg naar buiten. Ik weet dat mijn ogen twinkelen, ik weet dat ik leef, ik weet dat ik blij ben en dat het liefst iedere dag beleef. Zonder te spreken, schrijft nu mijn hart weer haar weg naar buiten. Ik dank mijn vindingrijkheid, ik dank mijn creativiteit, ik dank de dag opnieuw.
Daar word je als lezer ook nog eens stil van. Mooi – het leest als een gedicht.
@Daniella prachtig, een hartje voor jou en dit schrijven.
Mooi, maar zo’n doorlopende lap tekst maakt het voor mij altijd wat lastig leesbaar, zeker omdat het (zoals terecht wordt opgemerkt) de sfeer van een gedicht oproept.
Dank jullie wel. Wat een mooie woorden Harrij, Hay en Mathilde.
Daniella