“Zonder hoop kan je niet leven.” zingt Will Tura. Nu, ben ik geen zwartkijker, integendeel, eerder een realist, maar zou het niet beter zijn? Ik word soms geleefd door wensen en verwachtingen. Naïef wachtend op dingen, mensen, beloftes, vooruitzichten, … Het maakt me triest, want het leven zou er niet constant mogen om draaien. Het brengt immers ook vaak zoveel pijn en verdriet met zich mee. Nee, ik ben over het algemeen geen pessimist, ik schets een versie van de realiteit. Geboetseerd door mijn bestaan is die hoe ik het soms ervaar. Luisterend naar de rest van het lied, besef ik dat ik hier niet alleen in ben. Toch zing ik steeds opnieuw zachtjes mee : “Zonder hoop wil ik niet leven!”
Jammer dat ik me bij de muziek van Will Tura absoluut niets voor kan stellen. Eigenlijk lijkt me dat wel nodig om de sfeer een beetje te proeven. Dat je stukje desondanks overkomt, is een compliment waard. Ik zou wel een enkele keer op een nieuwe regel begonnen zijn.
@Hay : Dank voor het compliment! Waar zou je een nieuwe regel begonnen zijn dan? Ik leer graag bij .
Ik vermoed trouwens dat je op YouTube wel het liedje kan vinden … ‘Hoop doet leven’ – Will Tura