Ik brand een lichtje voor haar: mijn moeder. Vandaag, dertien jaar geleden heb ik haar moeten laten gaan.
‘Wilt u dat ik een bed voor u opmaak? dan kunt u blijven,’ vraagt een verpleegster.
‘Nee, anders gaat ze niet.’
Ik kijk naar mijn handen, de vingers die bewegen… Uit haar voortgekomen.
Onze band was zo sterk, dat ik nu uit haar leven moet verdwijnen om haar naar het licht te laten gaan.
23 december 2005. Vanaf die dag moet ik weer verder. Kerst vieren gaat gewoon door, net zoals het leven.
28 december 2005. ‘Het is een mooie, zonnige dag,’ zegt de begrafenisondernemer.
Koffie met cake. Er wordt ook gelachen: een lichte ontlading.
Ieder jaar wordt het definitieve weer definitiever.
« Kerstnarcist
Mist in de mist »
« Kerstnarcist Mist in de mist »
Familie, Liefde
Ik brand een lichtje voor haar
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Han Maas of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
8 reacties
Reageren
« Kerstnarcist Mist in de mist »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Arbitrage)
Recent
- Er zijn nu eenmaal grenzen
- Schrijvers
- Writer’s block
- Gebonden champignonsoep
- De heer Vreeswijk – status van een staatslot
- Spookschrijvers – 2
- Spookschrijvers – 1
- Was
- Paradijspraat
- Evolutie van de mens
@Han, mooi luchtig opgeschreven. De slotzin heb ik een beetje moeite mee. Een pijnlijke of verdrietige herinnering begrijp ik, maar een zware herinnering? Is dat het tegengestelde van een lichte herinnering?
Groet, Ewald
@Ewald. Je hebt gelijk, taalkundig is het niet helemaal juist.
Groet,
Han
@Han, mooier zo.
Groet, Ewald
@Ewald. Dank je!
Mooi, Han… Hartje!
@Janine. Dank je en hartelijke kerstgroet,
Han
@Schaatser, fijne kerstdagen!
@Ewald. Heel veel plezier met je naasten!
Kerstgroet,
Han