Zwijgend lopen ze in een lange rij: mannen, vrouwen, oud en jong, mannen in een maatpak, vrouwen hooggehakt in mantelpak, mensen in een versleten werkkloffie.
Het is nog vroeg in de morgen; de dag begon als alle andere.
Een van de groep doorbreekt de stilte: “Wat een …”, maar houdt verschrikt zijn mond als hij de ijzige blikken om zich heen ziet.
Deuren gaan open en mensen sluiten zich aan.
Ze komen aan in een centrale ruimte. Alle blikken zijn gericht op de man achter de luidspreker. “Goedemorgen, ik heb jullie vandaag bijeengeroepen. Jullie wisten het al langer: het gaat slecht met ons bedrijf. Ik moet helaas de helft van alle werknemers ontslaan.”
Dan gaan ze uiteen, ieder met eigen gedachten.
Goedemorgen,
Ik dacht aan de ochtendspits op een station. En dan blijken al die verschillende mensen bij 1 bedrijf te horen. Ja, het kan.
Ik hoor de goeiemorgenman al verder praten. (Maar dan klopt uw laatste zin misschien niet meer.)
‘De helft van jullie is verdoemd tot dit eeuwigdurende slavendom van dit bedrijf dat nimmer uit het slop zal raken. Voor de andere helft van jullie is dit een kans! Jullie zijn eindelijk vrij! Vrij om een nieuwe uitdaging aan te gaan. O, wat benijd ik hen die zullen gaan waar wij nooit zullen komen, zelfs niet in onze wildste dromen.’
Blablablabla…
De toespraak van de goeiemorgenman duurde uren en uren. Tegen de middag kreeg hij een daverend applaus en hoopte iedereen dat zij op de goede lijst stonden ingeschreven…
@Lousjekoesje, ik heb het verhaal bewust zo opgebouwd.
@NeleDeDeyne
Ik heb een kleine aanpassing gedaan in de slotzin. Dan blijft alles mogelijk.
Je maakte me erg nieuwsgierig waar dit naar toe zou gaan. Deze had ik niet aan zien komen, dat is leuk, al is zoiets natuurlijk een zeer triest gebeuren.
Dank je wel, @Irma, voor je reactie en het hartje.
Beste Nel,
In het begin heeft de schets een vage en onbestemde toon, die dan uitmondt in de onheilstijding.
Tja, sinds de werknemr alleen nog maar plichten en amper rechten heeft, krijg je dit soort toestanden.
Goed stukje, een hartje waard.
Chris
@Nel G.,
eum,
die slotzin hoefde niet veranderd te worden, hoor.
Ik bedoel daarmee dat jij de baas van het verhaal bent. Jij bepaalt welke richting het uit moet.
Dit terzijde,
het is een goed stukje. En helaas zo realistisch nu er tegenwoordig zo veel bedrijven verhuizen naar andere landen wegens de jacht op winst en de daarmee gepaard gaande zoektocht naar goedkopere arbeidskrachten.
Ja, heel realistisch, ik hoor het van mensen uit mijn omgeving.
Naar aanleiding van jouw aanvulling kwam ik tot de keus een minder dichtgetimmerde slotzin te schrijven. Nu is het meer een open einde. Dat vind ik beter.
Treffend beschreven. En realistisch.
Zuster Nel de Gouwe,
Mooi geschreven. Ik heb het ook eens meegemaakt.
VmetdeVorK.
Bedankt, Hendrike.
dank voor het reageren.
En ook broeder Vork