Daar waar platen samendrukken, diep onder de aardkorst, heersen ongekende krachten. Zakt water neerwaarts, grillig zoekend naar een weg. Langs breuklijnen, door schachten gaat de tocht, kolkend in holtes, verdrukt door vernauwing. Immer gelokt door het duister.
Op de plaats van bestemming wacht magma, de gloed van gesteente verwarmt. Gedwee ondergaat de vloeistof zijn lot en wordt het kookpunt bereikt.
De druk neemt toe, het klemmen benauwt, de drang naar ontsnappen wast aan. Verzet zich nog even, maar geeft zich dan over, aanvaardt het lot dat wacht. De kolom van stoom en water verplaatst zich en zoekt een uitweg omhoog. Bellen ontsnappen, verdringen elkaar, tempo en ritme versnellen. De verlossing is groots, de kracht van eruptie, spuitend de vrijheid tegemoet.
Mooi verwoord en eens een verrassend perspectief. Hartje.
Twee woorden: “Heel mooi”.
Dus graag geef ik een hartje, Rolf van der Leest
Technisch klopt het niet: een kolom van “stoom en water”. Stoom is immers synoniem met “waterdamp” en is dus ook een vorm van water, net als ijs.
@Schlimazlnik
Stoom en waterdamp zijn geen uitwisselbare begrippen. Stoom is voorbehouden aan water in dampvorm boven de 100°C. Het zijn aggregatietoestanden van water die bestaan bij een combinatie van druk en temperatuur, net als ijs, rijp, condens. Onder hogere druk dan atmosferisch, is er een hogere temperatuur nodig om water aan de kook te brengen (het principe van de hogedrukpan). Een kolom van stoom en water kan m.i. best, als er luchtbellen in zitten waarin water tot stoom is gebracht. Ergo, ik vind het beeldend en jouw opmerking nodeloos rationaliserend.
@Karin, dit is niet alleen een accurate beschrijving van de werking van een geiser, het is ook nog eens heel poëtisch geschreven. Ik zou zeggen: dit Ãs poëzie.
– Op de plaats van bestemming wacht magma, gesteente verwarmd door haar vuur.
De eerste alinea gaat (net als de derde) over het water en de weg die het gaat. Daarom lijkt de tweede alinea te gaan over water dat magma verwarmt en dat is natuurlijk niet zo. Je zult refereren aan de titel, maar in feite maakt een titel geen onderdeel uit van de tekst.
– De druk neemt toe, het klemmen benauwd, de drang naar ontsnappen wast aan.
Heb je benauwd expres met een d geschreven? Ik kan dat niet helemaal plaatsen.
@Schlimazlnik technisch klopt het, zeker waar het gaat over water en stoom dat een kolom vormt.
Zie: http://www.vulkanisme.nl/vulka.....geiser.php
Als het mijn stuk was, zou ik het niet erg kunnen waarderen dat je ongegronde kritiek geeft op een technisch detail, zonder ook maar iets te zeggen over het stuk als geheel.
@Leonardo,volgens mij zijn stoom en waterdamp hetzelfde, namelijk: water in gasvormige toestand.
Dank @Marjo en @Rolf!
Jammer @Schlimazlnik, dat het technische detail wat wellicht helderder omschreven had kunnen worden, het enige is wat indruk gemaakt heeft.
@Leonardo, dank! Ik had de uitleg niet beter kunnen verwoorden.
Dag Karin,
Mooi stukje. Moeder Aarde komt klaar, dat las ik er dan ook weer in.
‘De druk neemt toe, het klemmen benauwd, de drang naar ontsnappen wast aan. Verzet zich nog even,[…]’
Naar mijn idee moet achter ‘aan’ een komma of voor ‘verzet’ ‘die’.
@Ineke. Hartelijk dank voor je feedback. Ik had mezelf deze week ten doel gesteld om het natuurverschijnsel ‘geiser’ te beschrijven vanuit mijn gevoel. Alsof ik zelf onderdeel uit zou maken van het water dat zijn weg zoekt. Dat je dat poëzie noemt, doet me wat. De zin ‘Op de plaats van bestemming wacht magma, gesteente verwarmd door haar vuur.’ pas ik aan. Het is de warmte van de magma, het vloeibare gesteente dat het water aan de kook brengt. En benauwd, gewoon een stomme spelfout, sorry
@Han. De wens is de vader van de gedachte? Toen het stukje klaar was en ik het nogmaals las, vroeg ik me af of iemand het zou interpreteren zoals jij nu verwoordt. Het kwam in elk geval ook direct in mijn gedachten op
Dag Karin,
Dat krijg je, obsessies, na een paar maanden op zee
Echt een stukje waarvan het totaal meer is dan de som der zinnen. Dat moet natuurlijk altijd zo zijn, maar hier viel het me extra op. Je doel om het vooral vanuit je gevoel te beschrijven heb je voor mij meer dan bereikt. Dit stukje, of het nu proza, poézie of allebei is, springt er voor mij deze week (tot nu toe) uit. Dus absoluut een !
Ik lees het stuk als een technische verhandeling. Ik heb er totaal geen gevoel bij, behalve “tja… dat wist ik wel… alleen… het klopt niet en dat stoort.” Poëtisch? Pathetisch eerder, overdreven zoals je dat in Candlelight wel tegenkomt. Sorry, meer kan ik er niet van maken.
Nog steeds klopt het technisch niet: water, waterdamp, stoom: allemaal water… als er een luchtbel in het water zit, dan is dat lucht, geen stoom of waterdamp. Hooguit zou het een gasbel kunnen zijn.
Over sneeuw en ijs gaan we het dan ook nooit meer hebben? Ook water?
Ik vind het een mooi verhaal. Tja wat wel, wat niet, tis wa. Men kan elkaar op “feiten” wijzen. In mijn ervaring wijzen feiten helaas niet naar bewijzen.
In tekst kan alles, dat is mijn bedoeling in ieder geval.
Fantasie biedt mogelijkheden.
Alsof deze aarde zo echt is……
@Karin, gisteren toen ik je voor het eerst las, kreeg ik een gevoel van absolute oer, oer überalles, oermoeder, orgastische oer. Ik had je nog niet zo gelezen. Het is knap gebracht. Geef je een oerhartje.
Dank @Hay en @VmetdeVorK!
@Mili. *Bloos* en dank. Meestal beweeg ik me keurig binnen de voorgeschreven lijntjes. Soms is daar ineens een uitspatting. Mijn omgeving schrikt er na jaren ook nog steeds van
Al die korte, afgekapte, soms elliptische zinnen vind ik niet aangenaam lezen. Verder wel een goede beschrijving van een natuurfenomeen.
Karin, het moet toch geweldig zijn om te ervaren hoe jouw haast surrealistische, beschrijving, van een kil natuurkundig aards fenomeen, zo veel mensen op stoom brengt.
Lang leve de vrijheid om “karakters te bundelen” tot een prachtige tekst als deze.
Chapeau Karin!
@Schlimazlnik: “die Gene, die vrij is van kleine voutjes, werpe de eerste steen”.