Het gezeur begon al in september. Mijn oma was liefhebber van klimrozen, maar mijn opa wilde druiven.
“Zo, dat ze boven je hoofd hangen.”
In maart moest het ervan komen. In de Intratuin laadde oma rozen op het wagentje, terwijl opa bij de druiven stond. Met 6 bakjes druiven kwam hij bij het wagentje en slaakte een paar flinke vloeken.
“Toch die rozen!”
Diep beledigd haalde hij een eigen wagentje.
Zo kwam het dat ze thuiskwamen met klimrozen en druiven. Opa pakte in het schuurtje twee scheppen en duwde oma er één in haar handen.
“Dan zet je ze ook zelf in de grond.”
In mei lagen de druiven en rozen dood in een hoek. Ik vroeg waarom.
“Geen pergola!”
Grappig stukje, ik zie het kibbelende echtpaar voor me.