Ze noemden hem de Pers. Maar of hij echt uit Kashan, Istafan of Tabriz kwam, was onbekend bij de mannen van de Varangiaanse Garde. Normaal gesproken boeide het hen niet. Sterker nog, velen waren bewust onduidelijk over hun herkomst. Ballingen, vluchtelingen of anderszins verweesden waren ze. Gelokt door de forse soldij en verwachte oorlogsbuit vochten ze nu zij aan zij in het eliteleger van de Byzantijnse keizer.
De Pers wist alles over wondverzorging. Van zijn vader geleerd, een beroemd geneesheer. Wonderen verrichtte hij bij eerdere veldslagen. Maar zijn verwondingen opgelopen aan de oevers van de Ofanto waren ongeneesbaar.
Ze noemden hem de Pers. Hoe verzorg je een gevallen krijger waarvan je niet weet hoe zijn goden hem wensen te ontmoeten?
Mooi hoe je dit stuk geschiedenis hier beschrijft. De laatste zin geeft de context van het tijdperk goed weer.
@H2OWritez, mooi verhaal en goed geschreven.
Opmerking:
Het zou De Pers moeten zijn. Wanneer een naam voorafgegaan wordt door “de” of “van”, krijgen deze woorden een hoofdletter wanneer er geen voornaam of voorletters staan. Zoals het ook De Vries is of Van de Velde. Maar ook: Jan de Vries en Jan van de Velde.
Mooi verhaal over vervlogen tijden. waard.
Dank voor De Mooie Woorden. En hartjes..
Ik ben door allerlei redenen nogal geïnteresseerd in (zich door de menselijke aard herhalende economische) geschiedenissen. Lees maar eens op mijn blog.
Nu ben ik voor de Vlaamse Filmpjes-wedstrijd een lang verhaal aan het schrijven over zo’n huurling/krijger die terugkeert naar het jonge IJsland. Deze 120-woorden waren een leuk uitstapje.
Nog een paar keer meedoen en dan maar eens een ‘edit’-mogelijkheid vragen. Soms ben ik te snel met zenden merk ik …