Schrijf mee!
« »

Communicatie

De roep van de herfstkraai 2

6 februari 2015 | 120w | Jessy | 4

‘Wat sombert je zo?’
Hij schudde zijn zwarte veren en keek hem schuin aan.
‘Ik heb geroepen in de zomer, toen de zon nog scheen.
Niemand die het horen wou.’
Hij glimlachte naar de vogel.
‘Trek het niet aan, de duif hebben ze ook verjaagd.
Waarom zouden ze dan naar jou luisteren? Hoe dikker de mist hoe meer je roep vervaagt.
Nog even en de nacht vangt aan.’
Hij stak zijn hand voorzichtig uit naar de vogel.
Die hipte behoedzaam opzij.
‘Je kunt niet roepen in de nacht.’
‘Ik blijf roepen zei ik toch.’
‘Niet als het jou nacht is die komt, de pech van een profeet.
Maar zolang de zon schijnt blijf je roepen,
‘De roep van de herfstkraai.’

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Jessy of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

14 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »