Het dekseltje van de verse pot pindakaas lichten en mijn vinger over de vette toplaag halen, de laag met dezelfde vinger minutieus gladstrijken en het dekseltje weer op de pot doen – mijn moeder merkte niets…
’s Middags uit school rook ik suddervlees. Deksel zachtjes van de pan en een stukje afsnijden.
Even later: ‘Heb je van het vlees gejat?’ vroeg mijn moeder.
‘Nee hoor, hoe kom je daarbij?’ – ik had mes en vork afgewassen: geen bewijs.
‘Hoe wist je dat ik van het vlees had gejat?’ vroeg ik aan mijn moeder op haar sterfbed.
Ze lachte en zei: ‘De kring van de deksel op het aanrecht was het overtuigend bewijs.’
Dikke zoenen als bewijs van onze wederzijdse liefde. Bedankt mam.
Broeder Noel,
Mooi verhaal. Moeders hebben misschien meer door dan we denken.
VmetdeVorK.
Dank je!
En eigenlijk wisten we dat al lang!
Onwaarschijnlijk herkenbaar !
@Noel, ben jij ook Han Maas en v.v.? Sensuele intro van over de pindakaas gaan en toen dacht ik, waarom heeft hij dan ook niet met zijn vingers een stuk van het suddervlees getrokken? Als het goed gaar is, moet dit kunnen en het had je afwas bespaard.
Op de een of andere manier vind ik de overgang naar de tweede alinea te zwaar worden.
@Milli, ja ik ben Han Maas/noel.
Als ik het met mijn vingers had gedaan dan was het gelijk zichtbaar geweest. Daarom netjes, onzichtbaar met een scherp mes.
Dat ‘zware’ zie ik niet zo. Het is een prettige, herinnering.
@Adriana. Ja, ik hoop dat veel kinderen dit hebben meegemaakt. Je beseft pas goed hoe leuk dit is als je vader of moeder er helaas niet meer is.
Dag Noel,
Het is een mooie herinnering.
Groet,
Annemieke
Dag Annemieke,
Ja, het zijn herinneringen die je koestert.
Ik heb een grote voorkeur voor fictie boven non-fictie, maar wat mij betreft ben je erin geslaagd het beeld uit te tillen boven je persoonlijke emotie. <3!
Dank je Kiko. Dit kleine stukje bevat zowel fictie als non-fictie.
Om kringen van onder je ogen te krijgen!