‘Hoi Gerard, hoe is het met jou? Dat is een tijd geleden! Hier, een dikke kus.’
‘Eh…’
‘Ik ben op weg naar de opticien, loop je mee? Speel je nog steeds in die band?’
‘Nee, ik heb nooit…’
‘Je ziet er goed uit. Nog steeds hetzelfde haar en je bent niet dik geworden. En, ben ik veranderd?’
‘Dat weet ik niet.’
‘Dat weet je niet? Je kunt het me gerust zeggen hoor.’
‘Ik zou het je wel willen zeggen, maar ik weet…’
‘Nog even verlegen als toen. Geeft niet hoor.’
‘Nee, dat is het niet.’
‘Wat dan wel?’
‘Ik ben Gerard niet. Ik heet Nick.’
‘Echt? Wat een afgang…’
‘Ach, iedereen schijnt een dubbelganger te hebben. Je zoent trouwens heerlijk.’
Hahaha, heerlijk
Het zal je maar gebeuren…
Gelukkig herken ik zelf niemand, zelfs mijn eigen man loop ik nog geregeld voorbij
Was nu maar naar Specsavers gegaan!
Als hij je maar kan vinden, Dana.
Ja, Ewald. Hoewel… een kus van een mooie vrouw…