De ontknoping liet lang op zich wachten, gemoederen raakten verhit. Om de tijd door te komen werden er stukjes aan de lopende band geplaatst. Kwantiteit zegevierde, kwaliteit werd afgedroogd, het niveau daalde drastisch. Gespannen logde ze in en uit. Dacht ze nou werkelijk dat zij als winnaar uit de bus zou komen? Nee. Ze wist haar bizarre geschrijf niet toereikend zou zijn om met de eer te gaan strijken en met de mosterd aan de haal te gaan. Literaire hoogstandjes schreef ze niet, het ging allemaal nergens over. Onzinstukjes, kindergeleuter en puberaal gepruts.
Waarom keek ze dan om de haverklap?
Ze wilde er zeker van zijn dat zij de eerste zou zijn. Dat zij als eerste de ontlading zou ervaren.
Ik leef voortdurend met je HP mee, Dana. Het gedeelte achter de komma in je openingszin doet wel een beetje pijn aan de ogen, naar mijn mening. ‘Raakten verhit’ zou ik mooier vinden, maar het is jouw stukje.
Je hebt gelijk, Ewald, ik heb het veranderd, vind het zelf ook mooier zo. Dank je wel
Namens mijn ogen dank, Dana.
Mooi stukje in het thema van deze week. Schrijven is voor sommigen echt een ontlading. Heel mooi.