Dat was het dan. Vijf uitverkochte zalen, zestig mensen op het podium, een live orkest en nog een boel mensen achter de schermen. We hebben samengewerkt aan een theaterproject. We zijn één familie geworden.
We hebben gezongen, gespeeld, gedanst. We zongen over hoop, liefde en het geloof, over twijfel, oorlog en haat. Er werd gevochten met degens. De hoofdpersoon ging zijn droom achterna. Hij werd verliefd, maar zij werd vergiftigd door de vijand. Zonder haar moest hij verder. Zijn droom om musketier te worden kwam uiteindelijk uit.
Vanavond komen we weer bij elkaar om na te praten, foto’s te bekijken en er wordt een stukje video getoond. Het was een groot succes en dat hebben we met zijn allen gedaan.
Ik vind het jammer dat je het tamelijk afstandelijk en objectief beschrijft (de woordkeus, de schrijfstijl), terwijl uit de laatste zinnen blijkt dat het heel persoonlijk is en dat vreugde overheerst. Dan mag je toch wel een vrolijker stukje schrijven? Gewoon om te vieren dat je trots op jezelf en de groep bent!
Ik heb de titel veranderd in Trots, want dat gevoel overheerst inderdaad.
Leuk, over een toneelstuk?
1 moet denk ik als één geschreven worden en Musketier als musketier, of heb je er een reden voor om een cijfer en een hoofdletter te gebruiken?
Een musical!
Je hebt gelijk, Marjo. Ik weet wel dat je getallen voluit moet schrijven, maar één vind ik een lastige.
@Lousjekoesje, een bevlogen verslag. Hartje!