Drie jaar duurde het voordat de arm van mijn nicht eindelijk dicht was.
Ze was met haar snorfiets frontaal op een hek gebotst dat tijdens noodweer van windvlagen en stortregens was opengezwaaid. Ze werd gelanceerd, kwam op haar schouder terecht.
Na de spoedoperatie ontstonden er direct al ontstekingen. De verpleger stak zijn vingers door de wond, het pus liep eruit. Spoelen baatte niet.
Na dertien operaties kwam de chirurg eindelijk tot de conclusie dat een dode botsplinter de oorzaak was van de ontsteking.
Zij had meermaals gevraagd of er zoiets aan de hand kon zijn, maar dat idee werd keer op keer verworpen. Een patiënt weet zoiets niet.
Dank, chirurg, voor jouw luisterend oor.
Voor het leven getekend. Arm verminkt.
Ochhhh dat is erg bitter….waarom luistert een arts dan ook altijd zo slecht naar de patiënt.
Sterkte.
Beste Marjo,
Het zekere voor onzekere nemen, niet elke arts zal dat doen. Het betekent extra onderzoek, soms met een negatief resultaat. Maar de patiënt voelt vaak precies hoe het zit en wat er fout zit.
Gruwelijk, maar overtuigend stukje.
Met vriendelijke groet + hartje,
Chris
Da make nie goed mee un fruitmandje…
Stomme artsen. Die heb ik helaas ook gekend.
Duidelijk gevalletje van ‘met de botte bijl hakken’.
Groet + hartje, Rolf van der Leest