Schrijf mee!
« »

Fictie

Dagdroom

3 februari 2015 | 120w | Marlies Vaz Nunes | 16

Het vliegtuig zal nu wel vertrokken zijn, denk ik. Hij komt weer naar huis. Een lange vlucht over de oceaan. In mijn verbeelding zie ik hoe het vliegtuig uit elkaar barst door een exploderende bom. Brokstukken vliegen alle kanten op en komen samen met de passagiers in de oceaan terecht. Iedereen dood natuurlijk.

Vrienden en familie komen me troosten. Ook mijn zus, die ik lang niet gezien heb. Ze vangen me op, helpen me zo veel ze kunnen. Ze zijn zo lief voor me, bij de gedachte alleen al krijg ik tranen in mijn ogen.

’s Avonds laat gaat de telefoon. ‘Dag liefje, met mij. Ik sta op Schiphol. Over een goed uur ben ik bij je!’

Pech. Vette pech.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Marlies Vaz Nunes of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

23 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »