Schrijf mee!
« »

Communicatie, Maatschappij, Mensen

Appie

3 februari 2015 | 120w | Han Knols | 4

Voor de ingang van de supermarkt luisterde ik naar zijn verhaal, zijn geschiedenis. Het was allemaal genetisch bepaald, zei hij. Het was aanleg. De falende opvoeding had de doorslag gegeven. Eerst gokverslaafd, daarna aan de heroïne. Pech, zo noemde hij het, haalde de schouders op en bood me een krantje aan. Verwachtingsvol.
Ik vroeg of ik het even mocht doorbladeren. Hij stemde in, met verbaasde blik.
Er stond niks in over mensen met taaislijmziekte, mensen met ALS, of mensen die in de ‘Democratische’ Republiek Congo proberen er het beste van te maken. Mensen die er de schouders onder zetten.
Ieder op hun eigen manier.

Dat was twee jaar geleden.
Hij staat er nu nog, iedere dag.
Afwachtend.
Hij heeft pech.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Han Knols of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

3 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »