‘… En zo ontmoetten we elkaar.’
‘Ja, nooit gedacht dat ik daar de man van mijn dromen zou tegenkomen, maar zo zie je maar … Nu, genoeg over ons. Vertel eens, hoe zijn jullie elkaar tegen het lijf gelopen?’
‘Het is niet zo spannend als bij jullie vrees ik, maar het werd wel de mooiste dag van ons leven, althans voor mij toch.’
‘Ja, voor mij wat minder. Ik pakte naast het setje Louis Quinze stoelen. Niet dat ik niet blij ben met mijn andere buit natuurlijk … En de stoelen krijg ik later toch, eens we samenwonen.’
‘Vertel nu maar gewoon waar we elkaar troffen, schat!’
‘Oh ja, sorry, we waren allebei op de opening van de nieuwe kringloopwinkel in de stad.’
Ik kan de dialoog niet zo goed volgen. Zijn er nou drie mensen aan het woord?
@Marlies Vaz Nunes : 4 personen of 2 koppels
Ik vind het dan toch moeilijk om te volgen wie wat zegt. Jammer.
@Marlies Vaz Nunes : ik vind het redelijk duidelijk met de verschillende overgangen, maar ik ben de schrijfster en weet daardoor misschien meer? geen idee … ik hoor het graag van anderen …
Ik heb hetzelfde probleem als Marlies, Stefanie. Zonder je toelichting had ik ook moeten raden naar het aantal mensen. Het is wel een bekend verschijnsel dat wat voor jou als schrijver zonneklaar is, dat voor de lezer niet is. Het klassieke voorbeeld zijn beschrijvingen van wandelroutes. We hebben het ooit meegemaakt dat al na enkele minuten niemand van onze groep van acht wandelaars ook maar een flauw idee had van wat er in die beschrijving bedoeld werd. Daarom loop ik ook altijd het liefst met een goede kaart achter de hand.
@Hay van den Munckhof : heb hier en daar wat veranderd, maar waarschijnlijk maakt het niets uit?
het is moeilijk iets beter uit te leggen als je zelf vindt dat de uitleg al overduidelijk is …
Jawel, Stefanie, het scheelt wel degelijk een stuk, althans voor mij. Het begin maakt nu beter duidelijk dat het inderdaad om twee stellen gaat, al blijf ik het in het vervolg nog altijd lastig vinden om uit elkaar te houden wie van die vier nu precies wat zegt.
@Hay van den Munckhof : de eerste 2 ‘…’ is koppel 1, de rest koppel 2 die elkaar steeds aanvult. ik denk verder na
.
Ja, dat zijn soms lastige taalpuzzels. Ik vind het altijd wel leuk om daarmee bezig te blijven. Soms (al geef ik Leonardo gelijk dat je daar zuinig mee moet omspringen) ontkom je er niet aan om voor de duidelijkheid toch een paar ‘dialooglabels’ in de strijd te werpen.
@Hay van den Munckhof : labels in zo’n ‘klein’ stukje vind ik soms opvulling om aan het aantal woorden te geraken … Ik heb het nog een keertje aangepast! Wie weet lukt het me toch nog
?
En weer is het voor mij een stukje duidelijker. Maar dat kan natuurlijk ook simpelweg komen omdat ik het nu al een aantal keren gelezen heb.
Misschien zijn er nog andere 120W’ers die er ook even naar willen kijken?
@Hay van den Munckhof : ik wacht geduldig op de feedback van de anderen. Alvast bedankt!
Ik wacht dan maar gewoon net zo geduldig als jij, Stefanie.
Ik vind het nu helemaal duidelijk, Stefanie! Je hebt het goed opgelost. En je krijgt een hartje.
Ik twijfelde nog even, maar nu mijn laatste indruk bevestigd wordt, krijg je er nog een
bij.
@Stefanie, mijn complimenten voor deze sterk verbeterde versie van je verhaal.
Originele invulling van het themawoord.
(Van mij mag je je hartje rood maken
@Marlies , Hay en Nel : dank jullie wel voor de hartjes en de feedback! ben blij dat het nu duidelijker is voor iedereen
. leerrijk!