Als één van de twaalf bewoog ik me voort in het konvooi. We kregen het bevel om bij elkaar te blijven en geen gaten te laten vallen. Keurig in het gelid volgden wij groentjes de bevelen van onze commandant. Soms zochten we dekking tussen het riet, soms zelfs doken we onder; onze missie was er klaarblijkelijk eentje vol gevaar.
Hoe gevaarlijk besefte ik echter pas goed toen we slechts met z’n elven arriveerden op onze eerste bivak. Met de dag kromp steeds ons aantal, totdat we uiteindelijk nog maar met z’n drieën over waren.
Sinds vandaag ben ik zelf commandant van een konvooi. Ik realiseer me dat slechts de sterksten van de tien eendenkuikens in mijn kielzog het gaan redden.
Toch niet nét het lelijke eendje?
Grappig stukje!
met vriendelijke groet + hartje,
Chris
Mooi geschreven Irma !
Het einde komt niet meteen als een verrassing, maar wel een originele invalshoek. In de laatste zin zou ik kuikens schrijven ipv eendenkuikens.
Bedankt voor julllie mooie reacties @Chris, Werner en Hekate. Ik twijfelde idd ook aan kuiken of eendenkuiken, maar bij kuiken denk je misschien eerder aan een kip ;). Vandaar deze keuze.
Goed bedacht en een mooi stukje
Mooi.
Ik had niet meteen door dat vanaf ‘Sinds vandaag’ een nieuw tijdperk was aangebroken. Ik dacht even dat jij niet kon tellen, maar dat had ik natuurlijk mis ;).