Ik zet mijn voeten in het zand
wat voelt het lauw en zacht;
de zon heeft ook haar taak vandaag
uitbundig weer volbracht.
De dag aan zee stond vast garant
voor ijs, patat, plezier
te zien aan ‘t spoor wat achterbleef,
ondankbaar, na vertier.
Nu galmt stilte over ’t strand,
er klinkt geen lach, geen schreeuw.
Waar de muziek is weggeëbd,
krijst enkel nog een meeuw.
Peinzend aan de waterkant
laat ik de koele stroom
spelen met mijn grote teen,
gedachten spoelen schoon.
De zon zet de lucht in brand,
kleurt het intens puur.
Aan de horizon verzinkt
een rode bal van vuur.
Jouw handen in de mijne,
staren we samen naar
dit prachtig schouwspel der natuur;
verdrinkend in elkaar.
Recente reacties