Ze hadden haar gezegd dat ze de bovenste kamer moest nemen.
‘Hoe hoger je zit, hoe meer prestige je uitstraalt. Je zal zien, ze zullen voor je vallen als George Clooney voor Nespresso.’
Dat had zo verleidelijk geklonken dat ze de penthouse voor een half jaar vooruitbetaalde. Ze had geen geld meer om er ook nog meubels te plaatsen. Een stoel en een koffiezetapparaat voldeden om te wachten op haar prins.
Ze wachtte en ze wachtte in haar bovenkamer. Telkens hoorde ze de liftbel en het daaropvolgende geflirt op de verdiepingen onder haar.
Ten langen leste gaf ze de hoop op dat de lift ooit nog bij haar zou stoppen. Ze trok het raam open en vroeg:
‘Kopje koffie, glazenwasser?’
Beste Hilde Cornelis, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie