Op onze school hebben we bij de voordeur een glazen vitrine. Ik wil er dennenappels in leggen, een spreuk van Loesje, een warme muts en nog wat winterse dingen. Het liefst doe ik dat na schooltijd.
Op vrijdagnamiddag vijf uur sta ik op een stoel te werken in de hoek. Ik draag een spijkerrok en een blauwe trui en ben daarmee net zo blauw als de schoonmakers in hun werkjassen.
Een voor een vertrekken mijn collega’s door de voordeur naar huis. En… niemand zegt ‘dag’ of ‘goed weekend’. Niet tegen de schoonmakers en niet tegen mij. Au, dat was een blikopener. Wij verfraaien de school en maken schoon en worden genegeerd en nu weet ik hoe dat voelt: NIET FIJN.
Gelijkheid is nog ver te zoeken.
Helaas, maar waar