Ik noemde je vuurkeel. Als je kleinkind iets grappigs vertelde kreeg je een vuurrode hals en je wangen bolden op zoals bij een kabouter en dan schaterde je het uit. Ik hield dan zoveel van je.
Of toen… toen ik voor Seb diezelfde dag een surprise moest maken, ik belde je in paniek op.
‘Kom maar hier.’ zei je en in een middagpauze toverde je een prachtig groot potlood in elkaar.
Je hield van dieren.
Je was moedig.
Het is een jaar geleden dat je vol liefde afscheid nam. Er is veel gezegd vandaag maar we zijn vergeten waar het werkelijk om ging. Dat je, ondanks je traumatische verleden, je stinkende best hebt gedaan voor ons. Gewoon op jouw manier.
Voor mijn vader
@Desiree ontroerend en prachtig.
Och @Desiree Wat onroerend mooi.
Heel erg mooi..
Ook bij de tweede keer lezen, blijft je stukje me ontroeren @Desiree (Nu wel met een t geschreven)
Hoewel ik de indruk heb gekregen, dat jullie gevoel onverplaatsbaar blijft.
Stil.
Iemand missen, het went nooit. Ondanks alle woorden die gezegd en geschreven worden.
Mooi…. Slik….
Dank jullie wel. Ontroerd.
Prachtig, wat een mooi eerbetoon
al kreeg je er 120, ze schieten toch te kort
dank!
@Desiree herinneringen houden hem levend sterkte