Ik vond het een dwaas idee, maar hij stond er op. Het was immers gekend in zijn familie: hartritmestoornissen. Een nonkel was op een dag doodgevallen. Zo maar, niets aan te doen. Hij had er een heilige schrik voor. Zeker nu, ik ben vijf maand ver, onze eerste.
‘Wat als ik sterf?’ vroeg hij op een dag.
‘Dat doe je toch niet, schat. Je wordt honderd. Je gaat me nog genoeg een zaag vinden en ik jou een ergerlijke vent!’ antwoordde ik met een glimlach.
Paar dagen later lag hij in het ziekenhuis. Gelukkig waren ze er vlug bij! Hij zou blijven leven, alleen was daar die angst. Nu hangt er een AED, een Automatic External Defibrillator, aan onze muur.
« Mariaschool
In shock »
« Mariaschool In shock »
Familie, Fictie, Liefde, Mensen
Voorzorgsmaatregel
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Stefanie Roels of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
5 reacties
Reageren
« Mariaschool In shock »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Kruidnoot)
Groene eenden door Han Maas
Recent
- Uitgenodigd – 10/19
- De koning, de nar en het blad
- Babylonisch pittig en scherp
- Gevangen
- Als het blad definitief gevallen is
- Uitgenodigd – 9/19
- Smijten met namen
- Straatinterview
- De olifant die geen mug werd
- De intelligentsia van morgen
Doorleefd stukje. Hartje.
@Levja : dank je
Beangstigend hoe snel het soms kan gaan.
@Benny Bielen : het kan verkeren, zei Bredero
Uit het leven gegrepen Stefanie, ik zou voor Paar ‘een’ zetten.