Hier noch daar, net zo goed overal als nergens, besta ik slechts in verbeelding. De afgeleide hiervan impliceert de mogelijkheid overal ten alle tijden te zijn of in het geheel niet.
De fysiek tastbare realiteit, gebonden aan tijd en ruimte, binnen dimensionele kaders ondermijnt dit hele principe. Het is alsof de oorzaak van zijn dicteert wat waar tot wording komt. Alsof in plaats van door een toevallige samenloop van omstandigheden causaliteit gedirigeerd is van begin tot eind, een architectonisch hoogstandje zonder aanwijsbare gebreken.
Zie het zo:
Een watermolecuul in een percolator is kokend water noch koffie.
Pas als het deksel is getild krijgt het vorm
en koffie is niet meer of minder dan wat je je verbeeldt dat het is.
I Schodingers Kat
+r
@SF, mooi geschreven
Hier hou ik van. Die laatste 3 regels zouden trouwens zomaar een gedicht kunnen zijn.
Het moet Te allen tijde zijn