Schrijf mee!
« »

Fictie, Liefde, Mensen

Sterker

9 april 2014 | 120w | newcomm | 2

Zonsopkomst, normaal mijn tijd voor haar. Een steuntje door even aan haar te denken. Vandaag heeft ze aandacht voor mij. Als een feniks komt ze vanuit de roodgloeiende ochtendzon over de top van het duin op mij af. Door het tegenlicht zie ik eerst slechts haar fraaie contouren. En ondanks haar veranderingen, ze is het, onmiskenbaar. Haar haren zijn weer terug. Meer krullen, niet meer zo sluik. Met het gif uit haar lichaam is haar gezicht niet meer opgezet. Haar glimlach, stralend, niet meer wanhopig.
Ze neuriet. Ons liedje. Een vergeten, heerlijk en warm gevoel daalt over mij heen.
Maar ook even een pijnlijke steek. Mijn oude vlam loopt aan de arm van een leuke, aardige man, haar nieuwe liefde.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van newcomm of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »