Elke zaterdag was een nieuwe start. Gewapend met hun speciale potlood bogen ze zich over de cryptogram. En als er na veel hersengekraak eindelijk een hele puzzel was ingevuld, begon het ritueel van het voltooien: alle woorden werden met pen overgeschreven, het potloodschrift uitgeveegd. Daarna werd de crypto, zoals hij liefkozend werd genoemd, uitgeknipt en in een envelop opgestuurd naar de Volkskrant. Ze waren meesters in de denksport, hadden eindeloos geduld en bewonderden elkaar om het hardst bij een vondst.
Inmiddels liggen potlood, gum, puntenslijper en schaar werkloos bij mij in huis. Mijn ouders stierven binnen een half jaar na elkaar. Puzzelen zal nooit meer hetzelfde zijn.
De zaterdagkrant kondigt geen nieuwe week aan, maar een steeds opnieuw gevoeld verlies.
De of het cryptogram?
Sorry, anoniem is zo naamloos.
Die anoniem was ik dus.
Mooi, Lisette. Ik kan me dat gevoel zo goed voorstellen.
P.S. Het is het cryptogram.
mooi, die herinnering, volgens mij ook het cryptogram, evt wel de crypto als uitdrukking
Klopt helemaal, familie-foutje! We hadden het ook over crypto-en, dat bestaat vast ook niet…