Schrijf mee!
« »

Liefde, Mensen

Nep

11 maart 2014 | 120w | Ingrid de Vries | 8

Terwijl mijn handen typen, reizen mijn gedachten. Naar een prachtige plek zonder regen of storm. Een stukje wereld waarin mensen wonen die hun lach nog niet zijn verloren. Hier kan ik oprecht zijn en hoef ik mezelf niet anders voor te doen. Dit paradijs kent liefde zonder voorwaarden. Het is de enige plek waar ik altijd bemind en onschuldig zal zijn. Voor altijd. Hier durf ik mijn hart weg te geven. Net zoals ik ooit deed in de echte wereld, voordat het in stukken werd geslagen.

De computer bliept. Mijn gedachten keren van elders terug. Op mijn scherm verschijnt de zoveelste man; hij is niet anders dan de rest. Nep. Ik doe de webcam aan en typ een hart terug.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Ingrid de Vries of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

7 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »