‘Mag ik de mosterd?’
‘Verdomme! Waarom doe je zo afstandelijk?’
‘Je voelt me niet aan.’
‘Ik heb al duizend keer gezegd dat het me spijt; het overkwam me gewoon!’
‘Je bent te laat. Ik heb je al zo vaak gewaarschuwd.’
‘Alsof jij zo perfect bent! Maar wel altijd doen alsof je de wijsheid in pacht hebt!
‘Je neemt me gewoon niet serieus. Totaal niet. Dat heb je nooit gedaan ook.’
‘En waarom eet je niks? Is het niet goed genoeg voor je?’
‘Ik heb er geen trek meer in.’
‘Heb ik daar ‘n middag voor in de keuken gestaan? Raar hè, dat ik ergens anders een visje uitgooi! Laat mij maar afruimen!’
‘Ik ga je verlaten. Vergeet de mosterd niet.’
De voelbare spanning en het conflict maken jouw dialoog tot een pareltje. Mooi!
Poeh! Spanning!
lieve Marco, je waarderen? zeker , lijkt wel herrie in de keukentent, mooi!
Wow, een dialoog zo scherp als mosterd.
Knap…! Hartelijke groet, Hans.