Johnny en Marina wandelden door de straten van Napoli.
‘Koffie?’
‘In deze kleine, donkere bar?’ vroeg Marina bedenkelijk.
Johnny knikte.
‘Je vindt het vast leuk.’
‘Ok,’ zuchtte ze.
‘Twee koffies met melk,’ bestelde Johnny.
‘Ik wilde een espresso, protesteerde ze.
‘Hier werkt een barista met kennis van de latte technieken,’ verklaarde hij.
Marina haalde haar schouders op.
‘Zolang de koffie lekker is.’
Toen de ober haar dampende kop op tafel zette, kon Marina haar ogen niet geloven. In het melkschuim stond ‘Trouw met mij’ geschreven.
Marina keek naar de barman Hij knipoogde veelbetekenend. Plots drong het tot haar door.
Ze schoof haar stoel achteruit en liep naar hem toe.
‘Waar ga je heen?’vroeg Johnny geschrokken.
‘Hem mijn antwoord geven, natuurlijk …
Hahaha leuk.
Dank je wel, Nell
Dat wordt dus niets met die Johnny en Marina. Het wordt tijd dat de ogen van Johnny eens opengaan.
Misschien denk hij dat de aanhouder wint, Nel?
Haha! Leuk bedacht Els!
Erg leuk!
Fijn dat jullie het leuk vinden, Inge en Levja. Doet me veel plezier. Bedankt
Op ‘gebiedende wijze’ iemand te huwelijk vragen….
geestig stukje Els, de barman strijkt met de buit!
Dank je wel, José
ja, Lijmstok. Het was maar een kleine kop. De rest kon er niet meer bij