‘Hallo, zou je misschien even halt willen houden?’
‘Natuurlijk. Geen probleem. Wat wil je van me weten?’
‘Wat heb jij eigenlijk op je kar?’
‘Op mijn kar? Een lading loof natuurlijk. Ben je blind, man?’
‘Ja ja, ik zie ook wel dat het geen aardappelen zijn. Maar wat voor loofsoort is dat eigenlijk? Zulke rare bladeren heb ik nooit in mijn leven gezien. Het lijken wel uitgestoken tongen.’
‘Ha ha, hoe raad je het? Dit is inderdaad het enige echte onvervalste tongeloof.’
‘Tongeloof? Nooit van gehoord. Waar groeit dat spul dan?’
‘Stel niet zo’n domme vragen. In Tongeloofga natuurlijk. Daar kom ik vandaan.’
Ongelovig kijkt de boer de kar met tongeloof na. Hij slaat een kruis en gaat naar huis.
@Hay Ongelooflijk goed gevonden.
Maar is zo’n rare bladeren niet zulke rare bladeren?
@Levja
Dank je wel. Ik houd wel van dit soort spelen met woorden.
Die opmerking over zo’n/zulke heb ik al eens eerder gehad. Voor mijn gevoel is het allebei correct, maar je brengt me aan het twijfelen. Ik ga het opzoeken.
@Levja
Ik vermoedde al dat mijn gevoel me bedroog. Onze Taal geeft je gelijk.
De oorzaak ken ik ook. Van huis uit ben ik (Limburgs) dialectspreker. In ons plaatselijk dialect wordt het onderscheid tussen zo’n en zulke niet gemaakt. Het gebeurt mij niet al te vaak dat ik door de invloed van mijn dialect (het is en blijft mijn dagelijkse omgangstaal) fouten maak. Dit was dus zo’n geval.
@Hay Ik kreeg na je reactie gelijk het idee dat je een ‘zuiderling’ zou kunnen zijn. Ook in België ligt het onderscheid tussen zo’n en zulke anders.
Zo zie je maar weer dat taal onbegrensd kan zijn, maar toch ook grenzen kent.
mooi gevonden
@Hay, zo zie je maar. Via twitter, dat ik eigenlijk alleen gebruik voor 120w, zag ik dat je dit verhaal hebt geschreven. Erg leuk!