Wie of wat me ooit tot hier heeft gebracht, dat weet ik niet meer. Maar ik voelde me meteen aangesproken door het concept: honderdtwintig woorden om je verhaal kwijt te geraken, niet meer maar ook niet minder. Ik ben dit voor mezelf ‘Spielerei’ beginnen noemen: schrijfvreugde met een vleugje gezonde competitie.
Maar nu ben ik toch wel geschrokken door de negatieve, haast bijtende commentaren. Het is harde competitie met amper een vleugje schrijfvreugde geworden, of vergis ik me? Eten we deze soep echt zo heet als ze opgediend is? Of geven we terug voorrang aan taalvirtuositeit, woordspelingen en verhaallijnen die om zichzelf geschreven zijn en niet om de meeste hartjes?
Als het niet leuk meer is, dan stop ik ermee.
Het is zeker wel heel flauw om nu te zeggen dat dit eigenlijk een meta-stuk is en dus op het forum thuis hoort?
Helemaal mee eens, ik zag ook ineens wat ongenuanceerde reacties op commentaren. Volgens mij kan iedereen heel simpel zich een beetje verplaatsen in de schrijver, dan heb je gauw door wat voor commentaar iemand kan waarderen. In elk geval alles opbouwend, verbeterend, aanmoedigend en niet afbrandend!
Dankjewel, Inge. Zo zie ik het dus ook: kritiek mag en moet kunnen, maar wel altijd opbouwend en respectvol.
We hebben hier nu eenmaal schrijvers met heel verschillende uitgangspunten. De een heeft literaire aspiraties. Een ander zoekt het in stukjes vanuit de eigen ervaring en leefwereld. Weer een ander wil inspelen op de laatste maatschappelijke en/of mondiale ontwikkelingen en dan heb je nog de mensen die heel erg bezig zijn met het hoog eindigen bij het weekthema. Dat mag allemaal. Het begrip voor al die verschillende insteken is er niet altijd bij iedereen en dan wijs ik niet alleen naar anderen, maar ja, ook naar mijzelf. Als ik commentaar geef, zal ik dat nooit bewust met negatieve bedoelingen doen, maar soms pakt het toch zo uit. Dan heb ik blijkbaar niet voldoende stilgestaan bij de intentie die iemand had.
(Inderdaad een meta-stukje, maar omwille van de discussie kan deze blijven staan)
Hoop dat je blijft @Benny. Juist de verschillende invalshoeken en manier van schrijven vind ik zo leuk op deze site. En niet te vergeten de compacte stukjes. De kunst om in honderdtwintig woorden een verhaal neer te zetten. En ook de reacties zijn mij zo welkom. Ook verbeterpunten. Ik leer er veel van en heb er door de jaren heen veel van geleerd. En als ik het wil laten staan, ondanks dat het taaltechnisch niet correct is, dan geef ik dat ook aan. Even goede ‘vrienden’.
Ik vind weer jammer als ik stukjes zie met alleen maar hartjes. Of prachtige stukjes waaraan voorbij wordt gegaan. Al eerder aangegeven zoveel mensen, zoveel wensen. Er zijn natuurlijk verschillen, maar juist veel overeenkomsten.
Weer iets bijgeleerd:
1. een meta-stuk, wist ik niet eens dat dit bestond. Doorgaans hebben we het (al dan niet oneerbiedig) over een ‘lekker stuk’, maar dat is heel wat anders.
2. Iedere vogel zingt zoals hij gebekt is, ook hier.
3. Niemand is perfect, laat ons dat niet vergeten.
4. Schrijven is een persoonlijke aangelegenheid: ideeën en stijlen zijn er dus evenveel als er schrijvers zijn. En dat maakt het net zo leuk.
Bon, discussie gesloten? Roma locuta, causa finita.