Stiekem sluip ik met de sleutelbos de trap op. Boven aanschouw ik de schijnbaar eindeloze gang met de dertien deuren: zes aan de linkerzijde, zes aan de rechterzijde… en één aan het eind van de gang.
Alle zijkamers zijn mij welbekend; de deuren zijn niet afgesloten. Alleen in de eindkamer ben ik nooit geweest. Oma moet ongetwijfeld een goede reden hebben waarom die deur angstvallig op slot blijft.
Ik probeer alle sleutels op kamerdeur dertien. Tevergeefs, het blijken maar twaalf sleutels.
Hoewel ik weet dat er niets te ontwaren valt, gluur ik gefrustreerd door het sleutelgat. Totaal onverwacht glijdt er een bundel zonlicht over de vloer en zet plagerig het voorwerp dat tussen het stof ligt in lichterlaaie: de sleutel.
WOW …
Pfff!
Oeh mysterieus! Waarom, en wat is daar te verbergen?
Mooi opgebouwd.
Ahaa! Zit je bijna op ’t randje van je stoel…
Mooi @Irma, romantisch, thriller? ik kan er alle kanten mee op.
mooi begin van een krimi…