Schrijf mee!
« »

Familie, Fictie

Inferno

11 oktober 2014 | 120w | Inge Hulsker | 5 |

Het valt niet mee om mijn aandacht bij de preek te houden. Net als vroeger slaat de wierrooklucht op mijn longen. Wacht, is dat wel wierrook?
‘Brand!’ roep ik. Tegelijkertijd springen verschillende familieleden op. Iedereen rent naar de deur.
Mijn broer trekt aan mijn arm. ‘Maar moeder…’ roept hij met een blik op de kist.
‘Die is al dood!’ Ik zie de tranen in zijn ogen. Zachter zeg ik: ‘Ze is al weg. Het heeft geen zin ons leven te wagen voor alleen haar lichaam.’
‘Maar ze wilde begraven worden.’
Hij wilde dat ook. Ik niet; ik heb aangedrongen op een crematie. Maar hij kreeg zijn zin.
Nu kijkt hij me strak aan. Ik zie vlammen weerspiegelen in zijn ogen.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Inge Hulsker of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

2 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »