Als je in Parijs bent, moet je naar het Louvre. Tenminste dat is wat ze zeggen. En dat doe je dan maar, hoewel ik meer van de stad zelf houd, dan van verplichte bezoeken. Maar natuurlijk is er veel te zien. Met verwondering kijk ik naar Mona Lisa, die ook mij met haar glimlach weet te boeien. Een eindje verder staat de Venus van Milo. Een machtig beeld, via een omweg hier terecht gekomen. Ik kijk er verbaasd naar, het is veel groter dan ik verwacht had.
Dan hoor ik opeens achter me in onvervalst Brabants:
“Hé, kek doar, da beeld met zonder erm en die rok op de heupen, da lekt toch net unne paspop”.
Tja, kunst is betrekkelijk.
@Mas, leuk verhaal en goed geschreven. Het themawoord lijkt hier prima gebruikt te zijn. Zou je als lezer niet geweten hebben hoe een paspop eruit ziet, dan weet je het nu.
Mona Lisa is niet de naam van de persoon op het schilderij. Het is het schilderij dat zo heet. Daarom mist er een lidwoord.
Een kunst op zich om op deze manier het themawoord te benaderen.
@Ineke dankje.
Inderdaad is het niet haar naam, hoewel ze wel Lisa heet. Ik heb dit uiteraard van tevoren opgezocht, maar wist het niet korter te omschrijven zonder de naam te noemen, omdat het anders niet begrepen zou worden. Omdat Mona een samentrekking van madonna was (tevens nu schuttingtaal in het Italiaans) heb ik er voor gekozen om het maar als naam te gebruiken. Maar eigenlijk hoort er inderdaad “de” voor.
@Levja ha, tnx.
Leuk Mas! Haha, tja die hollanders die je op vakantie altijd tegenkomt hè…