Johnny zag het meisje dat aan de overkant was komen wonen wel zitten, maar hij was erg verlegen en haar zo maar benaderen … nee, dat durfde hij niet echt.
Wat kon hij doen?
‘ Eureka !’ riep hij plots. ‘Als ik een stripfiguur was, zou er nu een gloeilampje boven mijn hoofd verschijnen.’
Hij wilde doen alsof hij zijn sleutel kwijt was en vragen of hij mocht telefoneren.
Toen hij wou buitengaan, ging de bel. Voor hem stond het meisje.
‘Ik ben Marina, uw overbuur. Mag ik uw telefoon gebruiken? Ik vergat mijn sleutel.’
Het klikte meteen.
‘Weet je, dat sleutelverhaal? Dat was een smoes,’ zei Marina op hun trouwdag.
‘Knappe koppen denken blijkbaar hetzelfde,’ knipoogde hij.
Ze stond perplex.
Leuk stukje weer Els
Dank je wel Dini
Je brengt me aan het glimlachen, Els. Fijn!
Dank je wel, Benny
Grappig
Dank je, Inge
Oh, ook ik heb een beetje dit idee. Maar toch weer anders gelukkig.
mooi sleutelverhaal
@Els toeval bestaat niet!
Haha, Levja. Knappe koppen …

Bedankt, José
Het zal voorbestemd geweest zijn dan, Mas Papo