Het moederschip landde op een open plek in het bos. De luiken gingen open. Marina koos de rechterkant en nam de dossiers van de vrouwen in ontvangst. Johnny nam links plaats en kreeg de mappen van de mannen.
De luiken gingen dicht. Het schip steeg op. De reis door het heelal begon.
Er klonk een bieptoon en het woord ‘Venus’ lichtte op. De dames waren thuis.
‘Marina?’
Ze schudde het hoofd.
Daarna kondigde het bord ‘Mars’ aan. De thuishaven van de heren.
‘Johnny?’
Hij schudde het hoofd.
Het moederschip landde op een open plek in het bos. Eén luik ging open. Marina en Johnny stapten uit. Hier vonden ze elkaar en hier wilden ze blijven. Samen, voor eeuwig en altijd.
Beste Els,
Gebrek aan synchroniciteit kan Johnny noch Marina worden verweten. Het uitgangspunt is origineel, maar ik had toch een wat sterkere draai aan het einde verwacht.
Met vriendelijke groet,
Chris
Ok, bedankt Chris
Ik begon te lezen en las ‘moederschap’, ontdekte verderop mijn vergissing, die toch wel een bijzondere invulling geeft aan je stukje. Een hartje!
De toekomst?
LOL, Hilde. Dank je wel
Het heden, denk ik Levja. Vermits ze zeggen dat mannen van mars komen en vrouwen van venus en hier wonen ze dan samen
Leuk invalshoek!
Dank je wel, Inge