Jullie huwelijk is als mijn kammetje.
Ik was acht jaar, en jullie waren al 29 jaar getrouwd, toen ik van iemand een kammetje kreeg. Ik weet het nog goed, want het was een bijzonder kammetje. Het was in een tijd dat kammen bruin gekleurd waren en altijd tanden misten of doormidden waren gebroken. Maar mijn kammetje was zwart, en deed een met sierlijke, gouden letters ingegraveerde belofte: “onbreekbaar”.
Daar geloofde ik niks van en ging aan het werk: buigen, bijten, twisten, trekken. De hele middag heb ik geprobeerd het kammetje te breken. Zonder succes. Zelfs het dunste tandje liet zich niet scheiden. Buigen kon het kammetje uitstekend, maar breken deed het nooit.
Ik was acht jaar en had een toverkammetje.
Beste kroegfilosoof, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie