Dat maakt toch geen pas. Zo’n rij woorden in een jas die niet eens iets vertellen. Een zin om de leesbaarheid van de letters te versnellen. En dan ook nog voordragen als en taal virtuoos. Dat maakt van de pas een doos waar mensen in passen. Hokjes en afgemeten precies woorden passen. Vloeiend op ritme of rijm of verhaallijn. Toch fijn om er mee bezig te zijn. Dat gekunstel met letters en woorden. Geen pasja met zweep die vrijheid tot rijstenbrei dweept. Een samenhoor, ongekend, van mensen die woorden vormen door letters te krommen naar zinnen die passen in de wetten van 120 Massen. Maar uit de pas is hier in de pas, net zoals een oude jas, of schoenen.
Deze lijkt in het thema van vorige week te passen
Eerlijk gezegd snap ik er niet zo veel van. Ik zie dat de klanken lekker bij elkaar passen, maar volgen kan ik het niet.
@Doekwerk mooie taal en nu nog de layout aanpassen. Dan wordt het poezie…