Schrijf mee!
« »

Fictie, Mensen

Foto

13 oktober 2014 | 120w | Janine Geerling | 10

‘Lachen, oma!’
Ze probeert haar mondhoeken omhoog te krijgen, maar het doet haar pijn, lachen. Haar gezicht lijkt dan nog het meest op een prop papier. Mislukt origami is ze, een onafgemaakt gedicht, een weggegooide brief.
Licht flitst in haar ogen. Ze knippert.
‘Top, oma! Wil je ‘m zien?’ Haar kleinzoon houdt de camera voor haar gezicht. Die dingen waren tegenwoordig allemaal digi… digitaal. Iets met stippels. O ja, pixels. Een beetje zoals de cellen van haar lichaam, haar leven. Straks begraven, opgelost, vergeten.
Tussen de vlekken voor haar ogen door tuurt ze naar het scherm. Haar adem stokt. De flits heeft haar overbelicht. Alle lijnen en kraters, verkleuringen en schaduwen zijn weggevaagd.
‘Wat ben je mooi, oma.’
Ze glimlacht.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Janine Geerling of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

6 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »