Jij bliksemschicht je door mijn leven.
Met jouw snavelmasker pik jij onbesuisd op mij in.
Ik moet mij tegen jouw gedachteloos gebek beschermen.
Ik delete jou en leef door, maar jij
-met vuurvaste tong blikken werpend-
jij bezwangert mij met rozengeur,
jij tikt onachtzaam door, jij tikt totdat ik stik!
Maar zijn wij niet van hetzelfde soort?
Jij die met gevederde hoop camoufleert.
Die met woordenflitsen verleiden kan,
doornen achteloos negerend.
Jij bent onuitwisbaar en met elke klik,
verberg ik jou, maar pop jij op.
Ik moet je ritueel verbranden om herrijzenis te voorkomen.
Stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren.
…en stof zult gij blijven, zodat ik met stof en veger
definitief verwijderen kan.
Eeuwig niet aardend!
Erg leuk gevat. Ook de titel.
Dank je