De twee kilo hondenpoep die Wodan dampend en wel voor de uitgang van de kleuterschool deponeert vindt de opsporingsambtenaar een print van tachtig euro waard. Vooral acht hij deze bekeuring rechtvaardig, omdat de eigenaresse weigert om de troep op te ruimen. Zij laat zich niet dwingen, want zij moet immers toch betalen? Wanneer twee weken later Tsjitske een plastic zak met twee weken uitwerpselen van Wodan diep in de nacht op de stoep van het stadhuis leegt, registreert de beveiligingscamera deze handeling. De ochtend daarop herkent de opsporingsambtenaar Tsjitske als de weigerachtige vrouw van de poep op de stoep bij de kleuterschool: ‘Dat is dat agressieve wijf met die rare kakstem!’ Zijn voldoening groeit, terwijl hij opnieuw tachtig euro uitprint.
Een poepje van eigen deeg, dus.
Zo gaat dat met kakmadammen!
@C.P. Het grappige is dat ze weigert op te ruimen en wel twee weken poep verzameld. Daar wordt het verhaaltje voor mij interessant.
Wraak en fanatisme leiden tot vreemde taferelen. Er zijn mensen die met een oude handschoen hondenpoep oprapen om het op de klink van de voordeur van hun buren te smeren. En dat alleen omdat die buren hun Bello op het gangpad laten schij- sorry- poepen.