Amora stond op de bordes voor een gesloten deur. De angst die ze enkele dagen had kunnen vergeten, keerde terug. Ze moest naar binnen gaan, dit was tenslotte het huis waarin ze al 23 jaar woonde. Waarom leek de laatste stap naar binnen dan zo groot? Dit weekend gaat anders zijn, dacht ze om zichzelf moed in te spreken. Voorzichtig draaide ze de sleutel om en de deur sprong open. Ze haalde nog een laatste maal diep adem. “Ik ben thuis!”, riep ze door de hal om aan haar moeder te laten weten dat ze er was. De ijselijke blik van haar moeder verraadde het al, beeld zonder klank. Welkom ‘thuis’, dacht ze bij zichzelf en sloot zacht de deur.
Beste sarah_van_opstal, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie