Vaste atelierbezoekers, van kevers tot
in een split gedreven muis, die
met jampotglazen een appelmoespot
bewoont.
In het oog springt een ijzeren,
rode en gele puntenslijper tussen
stapelverliefde videobanden.
Ik voer in oorfauteuil plundersessie
uit met puffed rice rings with yoghurt
en strawberry fruit mints.
Tong zwijmelt bij suikerlaagje.
Craquelé tafeltje in geel gestoken
jasje, linkszij stoel, bergt
handgeschilderd boeket.
Gekuch.
Als de wiedeweerga drop ik lege doosjes
in een ’together for ever’ snoeptrommel.
Gekuch zet mee de thee.
Een doosje is stiekem ontvlucht.
Jipke met gestrekte arm en open gestrekte
vingers fluistert tegen Janneke:
“Ik teken voor ons tweetjes, dus
heb de puntenslijper verstopt.”
Janneke:”Door Annie en Fiep zijn wij
vaste museumstukken geworden. Ons kan
niets meer gebeuren gekkie.”
Wat een rijkdom aan beelden weer, alles buitelt over elkaar heen.
Één opbouwend krtitisch puntje: denk wel om je spelling (bewoond moet met een t)
In een soort experimenteel gedicht (en ook in proza) is het fijn als de spelling goed is.
Maar verder: ik word vrolijk van je stukje, het ontbreekt je niet aan fantasie.
Mir: Dank voor kritisch puntje. Ik heb meerdere dingen verbeterd, denk dat het verhaal sterker is geworden. Fijne dag!
@Nel. Onderstaand bericht is bedoeld voor jou. Ik moet nu van het scherm af. Er te lang voor gezeten.
mooie ode aan Annie en Fiep