Schrijf mee!
« »

Communicatie, Liefde, Mensen

Zomer 1979

13 mei 2013 | 120w | JelStein | 30

Vele mooie woorden worden door alle aanwezigen gesproken over de persoon in de kist. Een vrouw zegt: “Het was een goeie kerel.” Een andere vrouw reageert bedroefd naar haar: “Ik vond hem een aardige vent, hulpvaardig ook. Het was echt een lieve kerel. Zo jammer dat we het nooit tegen hem hebben gezegd.” De gesloten kist staat in de hoek van het door gefilterd zonlicht verlichte vertrek. Ik zie vaag hun silhouetten. Ik ben echter helemaal niet dood en hun woorden vliegen mij naar de keel. Ik raak verlamd door de emoties. Dan houd ik het niet langer … met een verstikte schreeuw ontsnap ik klam bezweet uit mijn droom en val mijn vrouw, die wakker schrikt, snikkend in de armen.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van JelStein of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

19 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »