Nog steeds kan ik niet geloven dat m’n ouders me mee hebben gedwongen op een cruise. Dat is iets voor bejaarde stellen die in bij elkaar passende trainingspakken zich volvreten en in de zon liggen tot hun huid van leer lijkt.
Eindeloos heb ik ze gesmeekt om me thuis te laten, maar ineens vonden ze dat niet verantwoord. Ik ben zo vaak alleen thuis, maar niet twee weken.
De eerste week heb ik overleefd in een donker hoekje van de hut.
Vandaag ben ik uit verveling rond gaan kijken. Per ongeluk liep ik de spelletjeszaal in. Mijn mond viel open toen ik een paar mensen Dungeons & Dragons zag spelen! Na nog een rondje lopen, ben ik bij hen aangeschoven.
@Inge De eerste zin lijkt niet te kloppen. Wat is meedwingen?
@Ineke De betekenis lijkt me duidelijk. Maar je wilt zeggen dat het taalkundig niet correct is. Oke, ik zal even nadenken over een andere formulering.
Ik vind het jammer als je een taalkundige opmerking plaatst, zonder iets over de inhoud te zeggen. M.i. is de inhoud van stukjes het belangrijkst. Daarnaast is het ook fijn als ze taalkundig kloppen
@Inge meedwingen is niet echt een woord. Daarom klopt die hele eerste zin niet.
Je verhaal is niet goed opgebouwd. Er ontbreekt belangrijke info. Zoals de leeftijd van ik-figuur, de reden dat er voor een cruise werd gekozen, de soort cruise en ga zo maar door.
Het is goed wanneer de lezer zelf het één en ander in kan vullen, maar hier zijn de gaten te groot om dat te doen.
Het verhaal komt ook niet geloofwaardig over.
Met zo’n cruise zit men niet maar zo twee weken op een schuit. Er is doorgaans een een excursieprogramma, waarbij de reizigers van boord gaan om toeristische plaatsen te bezoeken.
Dat een kind dan een week in een hut zit, is ondenkbaar.
Je schrijft “de hut” en dat impliceert dat het kind die hut met de ouders deelt. Dan zou het om een jong kind gaan, anders krijgt het een eigen hut. Had het kind een eigen hut, dan zou er “mijn hut” staan ipv “de hut”.
Voor de maaltijden zijn er eetzalen. Niet één, maar diverse. Dat kind zal, om te eten, naar zo’n eetzaal moeten gaan. Het is niet goed denkbaar dat de ouders al een week elke maaltijd in die hut gebracht hebben.
En zo kan ik wel door gaan.
Dank voor je uitgebreide reactie Ineke.
Het weglaten van informatie is inderdaad altijd een punt in zo’n 120 woorden verhaal. Soms wordt het er te vaag van.
Zo zou ik veel te veel woorden nodig hebben om te zeggen dat hij zoveel mogelijk tijd in de hut had doorgebracht, en mokkend bij het eten had gezeten bijvoorbeeld.
De kunst van het schrappen, altijd een uitdaging!
@Inge Het is juist de uitdaging te 120w om met 120 woorden toch een compleet verhaal neer te zetten. Dat verhaal mag best een open einde hebben, maar het moet niet zo zijn dat je als lezer denkt: hier klopt helemaal niets van. Zo kan het nooit gegaan zijn.
Of je nu fictie of non-fictie schrijft, het verhaal moet wel geloofwaardig zijn. En feiten moeten kloppen.
@Inge, ik heb geprobeerd of dat echt zo moeilijk is. En dat was niet niet. Met net zo weinig info heb ik een verhaal gemaakt dat wel klinkt alsof het echt gebeurd zou kunnen zijn.
Onder geen voorwaarde wilde ik met mijn ouders een cruise maken. Maar ik ontkwam er niet aan, ze vonden mij te jong om alleen thuis te blijven. Ik vroeg me af wat mijn ouders er zelf aan zouden vinden, immers ze zijn lang niet oud genoeg om met een stel bejaarden aan de rand van een zwembad te gaan liggen.
Het liefst bleef ik fulltime in de hut, maar dan zou ik verhongeren. Omdat ik toch wel nieuwsgierig was naar de avondbesteding van de volwassenen, ging ik een uurtje nadat mijn ouders mij welterusten hadden gewenst, op onderzoek uit. Ik was stomverbaasd toen ik een stel ouderen in een spelletjeszaal Dungeons & Dragons zag spelen. Ik sloot me direct aan.
Bedankt voor je moeite Ineke.
Het feit dat dit stukje 0 hartjes heeft gekregen, betekent dat de andere lezers het met je eens zijn
Goed, ik leer ervan en ga vrolijk verder naar een volgend stukje!
Nou zeg. Ik snap hem wel. Hartje.
@Inge Hartjes zeggen niet zoveel. Er staan heel goede/mooi stukken op de site met weinig of geen hartjes.
@Lousje Dank je!
Klopt Ineke, hartjes zeggen niet alles, maar een stuk dat veel gelezen is en geen hartjes heeft (nu 1 hartje!) dat zegt wel *iets*
@Inge Nee, dat zegt echt nog niet zoveel. Kijk naar de stukken van de @DeFrysk. Die schrijft vaak goede columns over controversiële onderwerpen. Daar krijgt hij vaak weinig hartjes voor. Het stuk is dan goed geschreven, maar men kan zich niet vinden in wát hij schrijft.
Er staan hier ook stukken die schrijftecnisch niet in orde zijn, maar inspelen op onderbuikgevoelens. Daar kunnen maar zo veel hartjes mee gescoord worden.
Hartjes lijken ook ingezet te worden als vriendendienst.
Al met al zeggen de hartjes echt niet veel, vooral omdat niet duidelijk is op welke grond men een hartje geeft.
Ik lig echt wakker van die hartjes. Echt!
@DeFrysk Altijd lachen met jou!