Muziek, ik hoor muziek. Hemelse klanken bereiken mijn oor. Zo intens mooi heb ik muziek nog nooit horen klinken.
De instrumenten worden aangevuld met zang van stemmen die niet echt lijken te zijn. Woordenloos gezang, maar ik begrijp iedere toon en voel het ritme in mijn hele lichaam. Mijn hart lijkt mee te bonken in de juiste maat.
De muziek gaat maar door en dan weet, dan voel ik waar het vandaan komt. Het is mijn hart, mijn hart jubelt van geluk, van blijdschap en van dankbaarheid.
Terwijl de tranen over mijn wangen rollen, loop ik naar het kleine bedje in de hoek van de ziekenhuiskamer.
Mijn hart stroomt over, als ik het pasgeboren jongetje optil.
Mijn eerste kleinkind!
Ik ken die melodie. die gaat nooit verloren
Mooi he?? @Jelstein
Ja Karen. Dieper, bewuster dan het krijgen van je eigen kind. Mogelijk uit het besef dat je even twee generaties verder mag kijken ?
Lief, mooi beschreven.
Heel mooi.
Herkenbaar, zo rijk als je je dan voelt.