Hij rekt zich loom uit. De wetenschap dat zij ongeopend op hem ligt te wachten, doet zijn tenen krommen van genoegen. Eerst het weekendontbijt maken. In de keuken roffelt hij driftig met zijn vingertoppen op het aanrechtblad.
Hoe kan ze hem zo teleurstellen? Uit de jas van zijn ochtendjas haalt hij zijn smartphone tevoorschijn. Ongeduldig noemt hij zijn postcode, huisnummer en spreekt de datum in.
Al pratende, zakt zijn humeur tot het nulpunt. Wat denkt ze wel niet?
“Ik hecht aan service op zaterdagochtend. Ik wil geen kortingsbonnen of een dag minder betalen.”
De vrouwenstem blijft vriendelijk.
“Ik raad u toch aan vandaag een losse krant te kopen. Die zijn nog wel verkrijgbaar. Bewaart u die tot zondagochtend. Veel leesgenot!â€
Mooi verhaaltje over de krant.
@Geertje Een leuk verhaal. voor mij leest het overigens niet als een column.
– In de keuken (…) zou beter op een nieuwe regel kunnen beginnen, hoort meer bij dat stuk van het verhaal.
– Hoe kan ze hem zo teleurstellen?
Bedoeld is dat de krant hem teleur heeft gesteld?
– Uit de jas van zijn ochtendjas
jas zal zak moeten zijn
– Ongeduldig noemt hij zijn postcode, huisnummer en spreekt de datum in.
Na postcode zou ‘en’ moeten staan. Na ‘huisnummer’ kan dan een komma volgen. Het woord ‘zijn’ is niet noodzakelijk voor de zin. Ingeval je anders een woord tekort komt.
Thanks!
De meningen verschillen over wat een column behelst. Dat terzijde.
“In de keuken” verwijst naar ontbijt maken.
De krantenbezorgster stelt teleur. Krant, als persoon, kan ook
Jas moet inderdaad zak zijn.
Laatste opmerking snijdt hout. Zou ik inderdaad op die manier herschrijven.
Een leuk stukje en hier is het thema zonder enige twijfel passend verwerkt.
Mijn eigen bijdrage mag dan voorlopig aan kop staan voor het weekthema, het is nog maar de vraag of het thema daar wel voldoende uit de verf komt om mee te kunnen dingen. Zie mijn opmerkingen daarover in de draad van ‘De witte draak’.
Ah ja, geen nabezorging meer… Dat is een bekende ergernis hier