Het begon zo goed, zij voorop en ik achter.
‘Klaar? Af!’
We suisden over de sneeuw de helling af richting het weiland.
‘Harder!’ schreeuwde ze uitbundig.
‘Zoals u wenst mevrouw!’
Ik stak mijn voeten omhoog, want remmen en sturen was mijn taak.
Twee kinderen, toen al onafscheidelijk.
‘Naar links! Pas op!’
Het ging snel, ik kon het hek niet meer ontwijken. We gleden recht het prikkeldraad in. Mijn been bleef met broek en vel aan een stekel hangen.
‘Je bloedt! Mama, help!’
Haar moeder kwam op het gegil af en verzorgde mijn wonden later bij hun thuis.
We trouwden jong en kregen kinderen. Sinds ons sleetjerijden stuurt zij ons leven.
De laatste tijd voel ik mijn litteken wat vaker jeuken.
« Een hoge prijs (1)
Hoe zou zoiets nou gaan? »
« Een hoge prijs (1) Hoe zou zoiets nou gaan? »
Familie, Fictie, Liefde
Verbinden
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Hadeke of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
9 reacties
Reageren
« Een hoge prijs (1) Hoe zou zoiets nou gaan? »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Keuze)
Reacties
- Han Maas: https://www.youtube.com/watch? v=ls8AAxDPC20 After the Thrill Is Gone – Eagles
- Cora Leek: @Nele, boeiend om je filmtip te lezen. Alleen de zin die begint met Viggo Mortensen is me niet duidelijk.
- Zomaar: Dank jullie, Arjan en Lousjekoesje! @Hekate ik zal er meer aandacht aan geven, dank je voor de opmerking.
- Nel Goudriaan: Mooi en intens, Arjan.
- Nel Goudriaan: Heel mooi, Berdien!
- Nel Goudriaan: Prachtig, Arjan! En er staat meer dan er staat.
- Zomaar: Nou ja eerste stukje… voelt nog wel zo, maar heb het verzoek gedaan om de eerdere stukjes ook aan...
- Han Maas: @José. Hoewel ik nog heel jong was, kan ik het me nog goed herinneren. Maar de muziek veranderde eerder...
- Inge Hulsker: Mooi José, de verbinding tussen een grote gebeurtenis en de kleinere persoonlijke ervaring.
- Lousjekoesje: Super.
- Inge Hulsker: @Arjan Dank je! Goed punt, ik pas het aan. @Hekate Dank je! Een soort sociaal experiment, stel ik me zo...
- Lousjekoesje: Mooi.
- Lousjekoesje: Hier smul ik van! Goed gedaan.
- Han Maas: @Lousjekoesje. Ach, een geintje. Dank je wel.
- Lousjekoesje: Dat vind ik ook.
Recent
- Als de spanning is verdwenen
- Je hoeft niet bang te zijn
- Must See
- Haagse klimaatsjoemelaars
- Donderdagavond
- Het herderinnetje van breekbaar wit porselein
- Dansdrama
- Een dans te ver
- Wavin
- Letterdans
Leuk om te lezen hoe je je vrouw hebt ontmoet.
Je bloedt
…het sleetjerijden…
Prachtige „love-story”
Mooi, het ‘sturen’ van het leven. Die laatste zin kan ook heel veel betekenen…
Deze zin ‘ik kon niet meer ontwijken’ lijkt mij niet kloppen. Ontbreekt daar niet in wat je niet kon ontwijken?
Dank voor de reacties.
@inge de laatste zin is inderdaad niet zo heel lieflijk.
De ontwijken zin is aangepast.
@Hadeke; en zo’n mooi open einde… Mooi verteld.
Ik zag bij het lezen weer de beelden voor me van de wielrenner (Hoogland meen ik) die tijdens de Tour de France aangereden werd en in het prikkeldraad vloog.
Het duurde even voor ik doorhad dat de ik een jongen was. Dat zal wel aan mij liggen.
@Hay Het zou kunnen zijn dat je mij -als schrijver- voor een vrouw aanziet en dat je vanuit dat beeld leest. Om dat beeld bij te stellen: Ik ben een man. Een gelukkige man, die samenwoont met mw Hadeke en hun 3 kinderen. (Maar daarover schrijf ik bijna-non fictie op mijn eigen blog.)
@Hadeke
Toch was dat niet de reden. Ik had je bio en je blog al eens gelezen en was me er dus volledig van bewust dat je een man bent.
@Hadeke Een leuk verhaal, een mooie vertelling, met toch een wat wrang einde.