Het begon zo goed, zij voorop en ik achter.
‘Klaar? Af!’
We suisden over de sneeuw de helling af richting het weiland.
‘Harder!’ schreeuwde ze uitbundig.
‘Zoals u wenst mevrouw!’
Ik stak mijn voeten omhoog, want remmen en sturen was mijn taak.
Twee kinderen, toen al onafscheidelijk.
‘Naar links! Pas op!’
Het ging snel, ik kon het hek niet meer ontwijken. We gleden recht het prikkeldraad in. Mijn been bleef met broek en vel aan een stekel hangen.
‘Je bloedt! Mama, help!’
Haar moeder kwam op het gegil af en verzorgde mijn wonden later bij hun thuis.
We trouwden jong en kregen kinderen. Sinds ons sleetjerijden stuurt zij ons leven.
De laatste tijd voel ik mijn litteken wat vaker jeuken.
« Een hoge prijs (1)
Hoe zou zoiets nou gaan? »
« Een hoge prijs (1) Hoe zou zoiets nou gaan? »
Familie, Fictie, Liefde
Verbinden
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Hadeke of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
9 reacties
Reageren
« Een hoge prijs (1) Hoe zou zoiets nou gaan? »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Deken)
Reacties
- Alice: Wilma Waterval, je bedoelt ongetwijfeld de achternicht van Willie Wortel! En dat het Op bier, of met bier op,...
- Alice: Koud kunstje zo’n kunstwerk!
- Han Maas: @Ewald. Zou het toeval zijn?
- Ewald Hagedorn: Beste Han, De eerste zin kenmerkt zich door een tamelijk hoog Johan Cruijff-gehalte / wijsheid. Dat...
- Alice: Dank je wel, ik geef het met liefde aan haar door.
- Ewald Hagedorn: Een rood hartje, zonder barsten, voor Marianne.
- Han Maas: @Ewald. Dat is natuurlijk waar. Ik doelde op vele andere gevallen.
- Ewald Hagedorn: @Han. Naar mijn idee kun je zonnepanelen op het dak en diervriendelijk slachten beslist niet met...
- Han Maas: @Inge. Ja, de zin kun je natuurlijk altijd veranderen. Robot-arm met een koppelteken is echt fout gespeld....
- Inge Hulsker: @Han Dat ontkende ik ook helemaal niet. Omdat ik daar niet ‘eersten’ wilde gebruiken, heb...
- Han Maas: @Ewald. Ik heb 30 jaar in de energiebranche gewerkt. De kolencentrale aan de Hemweg is vreselijk. Maar...
- Han Maas: @Inge. Eerste is, in je vorige versie, gewoon fout. Het gaat over mensen en is zelfstandig gebruikt:...
- Inge Hulsker: Dank Han & Ewald! Dank je Han, ik ga er even naar kijken. ‘eersten’ vind ik niet mooi,...
- Ewald Hagedorn: Een lastige kwestie, Han. Elektriciteit kun je op vele manieren opwekken. Milieu-vriendelijk en...
- Ewald Hagedorn: Dank je, Inge. Kinderen die de wereld ontdekken kunnen door werkelijk alles gefascineerd zijn.
Recent
- Ouderwetse typemachine
- Gebroken hart
- Meesterwerk
- De stoker van de kolencentrale
- Wonderkoningen
- Heilige Geest gratis bezorgd
- Een heer in het pak
- Opa imponeert
- Op een mooie pinksterdag
- Handen boven de dekens
Leuk om te lezen hoe je je vrouw hebt ontmoet.
Je bloedt
…het sleetjerijden…
Prachtige „love-story”
Mooi, het ‘sturen’ van het leven. Die laatste zin kan ook heel veel betekenen…
Deze zin ‘ik kon niet meer ontwijken’ lijkt mij niet kloppen. Ontbreekt daar niet in wat je niet kon ontwijken?
Dank voor de reacties.
@inge de laatste zin is inderdaad niet zo heel lieflijk.
De ontwijken zin is aangepast.
@Hadeke; en zo’n mooi open einde… Mooi verteld.
Ik zag bij het lezen weer de beelden voor me van de wielrenner (Hoogland meen ik) die tijdens de Tour de France aangereden werd en in het prikkeldraad vloog.
Het duurde even voor ik doorhad dat de ik een jongen was. Dat zal wel aan mij liggen.
@Hay Het zou kunnen zijn dat je mij -als schrijver- voor een vrouw aanziet en dat je vanuit dat beeld leest. Om dat beeld bij te stellen: Ik ben een man. Een gelukkige man, die samenwoont met mw Hadeke en hun 3 kinderen. (Maar daarover schrijf ik bijna-non fictie op mijn eigen blog.)
@Hadeke
Toch was dat niet de reden. Ik had je bio en je blog al eens gelezen en was me er dus volledig van bewust dat je een man bent.
@Hadeke Een leuk verhaal, een mooie vertelling, met toch een wat wrang einde.