Het begon zo goed, zij voorop en ik achter.
‘Klaar? Af!’
We suisden over de sneeuw de helling af richting het weiland.
‘Harder!’ schreeuwde ze uitbundig.
‘Zoals u wenst mevrouw!’
Ik stak mijn voeten omhoog, want remmen en sturen was mijn taak.
Twee kinderen, toen al onafscheidelijk.
‘Naar links! Pas op!’
Het ging snel, ik kon het hek niet meer ontwijken. We gleden recht het prikkeldraad in. Mijn been bleef met broek en vel aan een stekel hangen.
‘Je bloedt! Mama, help!’
Haar moeder kwam op het gegil af en verzorgde mijn wonden later bij hun thuis.
We trouwden jong en kregen kinderen. Sinds ons sleetjerijden stuurt zij ons leven.
De laatste tijd voel ik mijn litteken wat vaker jeuken.
« Een hoge prijs (1)
Hoe zou zoiets nou gaan? »
« Een hoge prijs (1) Hoe zou zoiets nou gaan? »
Familie, Fictie, Liefde
Verbinden
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Hadeke of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
9 reacties
Reageren
« Een hoge prijs (1) Hoe zou zoiets nou gaan? »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Reptiel)
Reacties
- N.D.D.: (Voor enkele plaatjes zie: https://nelededeyne.be/nl/shor t-story/geluksvogel-0 )
- N.D.D.: @Ewald, @Han: als je favoriete ploeg goal na goal scoort, dan heb je toch gelijk zin om te springen, te...
- N.D.D.: 😂😂😂
- Berdien Blaak: Nele: kun je nagaan hoelang eerlijkheid duurt. Een zwijgende eeuwigheid.
- Han Maas: @Nele. Ik begrijp dat het over je toneelstuk gaat(?). Maar ook ik snap er helaas niets van.
- Han Maas: @Ewald. Die is scherp; en ik houd van scherp eten.
- Ewald Hagedorn: @Nele. Ik snap er niets van, maar het is leuk geschreven. Voor en na het &-teken hoort eigenlijk...
- Ewald Hagedorn: @Nele. Voor deze ene keer. Ik zou niet eerst deel vijf lezen en daarna pas deel vier. In deel vijf...
- Ewald Hagedorn: @Han. Vies eten heeft een dubbele betekenis. Ik kan je zeggen dat ik heel netjes eet en nooit met een...
- Ewald Hagedorn: @Nele. Wat je zegt. De Kachalaribiaanse keuken kent zijn weerga niet.
- Han Maas: @Nele. Brrr, ik vind ze echt vies. En niet vanwege de binnenkant, haha! Dat geldt ook voor mosselen, die ik...
- N.D.D.: @Han: mijn mama heeft een vijgenboom in de tuin. De vijgen zijn echt heerlijk als je ze eet wanneer ze vers...
- Han Maas: @Nele. Een toneel voor Vreeswijk? Als dat zou kunnen! Lijkt me geweldig. Vijgen…. gadverdamme!
- Han Maas: @Ewald. Van vies eten ga je taalfouten maken!
- N.D.D.: @Han: staar je niet blind op dat eten. Ewald moest zich beperken tot de 120-woorden. Er zullen vast wel meer...
Recent
- Among animals
- Een onvergetelijke vakantie – 3/5
- Riding gag Renault
- hemels
- Een onvergetelijke vakantie – 2/5
- Het vakantiebaantje van Matthijs van Nieuwkerk
- Niks niets
- Een onvergetelijke vakantie – 1/5
- Geen thee ma!
- Niet te geloven – 2
Leuk om te lezen hoe je je vrouw hebt ontmoet.
Je bloedt
…het sleetjerijden…
Prachtige „love-story”
Mooi, het ‘sturen’ van het leven. Die laatste zin kan ook heel veel betekenen…
Deze zin ‘ik kon niet meer ontwijken’ lijkt mij niet kloppen. Ontbreekt daar niet in wat je niet kon ontwijken?
Dank voor de reacties.
@inge de laatste zin is inderdaad niet zo heel lieflijk.
De ontwijken zin is aangepast.
@Hadeke; en zo’n mooi open einde… Mooi verteld.
Ik zag bij het lezen weer de beelden voor me van de wielrenner (Hoogland meen ik) die tijdens de Tour de France aangereden werd en in het prikkeldraad vloog.
Het duurde even voor ik doorhad dat de ik een jongen was. Dat zal wel aan mij liggen.
@Hay Het zou kunnen zijn dat je mij -als schrijver- voor een vrouw aanziet en dat je vanuit dat beeld leest. Om dat beeld bij te stellen: Ik ben een man. Een gelukkige man, die samenwoont met mw Hadeke en hun 3 kinderen. (Maar daarover schrijf ik bijna-non fictie op mijn eigen blog.)
@Hadeke
Toch was dat niet de reden. Ik had je bio en je blog al eens gelezen en was me er dus volledig van bewust dat je een man bent.
@Hadeke Een leuk verhaal, een mooie vertelling, met toch een wat wrang einde.