Het begon zo goed, zij voorop en ik achter.
‘Klaar? Af!’
We suisden over de sneeuw de helling af richting het weiland.
‘Harder!’ schreeuwde ze uitbundig.
‘Zoals u wenst mevrouw!’
Ik stak mijn voeten omhoog, want remmen en sturen was mijn taak.
Twee kinderen, toen al onafscheidelijk.
‘Naar links! Pas op!’
Het ging snel, ik kon het hek niet meer ontwijken. We gleden recht het prikkeldraad in. Mijn been bleef met broek en vel aan een stekel hangen.
‘Je bloedt! Mama, help!’
Haar moeder kwam op het gegil af en verzorgde mijn wonden later bij hun thuis.
We trouwden jong en kregen kinderen. Sinds ons sleetjerijden stuurt zij ons leven.
De laatste tijd voel ik mijn litteken wat vaker jeuken.
« Een hoge prijs (1)
Hoe zou zoiets nou gaan? »
« Een hoge prijs (1) Hoe zou zoiets nou gaan? »
Familie, Fictie, Liefde
Verbinden
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Hadeke of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
9 reacties
Reageren
« Een hoge prijs (1) Hoe zou zoiets nou gaan? »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Xylometer)
Roetveeg Vrijdag door Han Maas
Reacties
- Levja: Goed stuk,Lisette. De ‘waarom’-vraag zouden we vaker dienen te stellen. Aan onszelf en mensen om...
- Han Maas: @Rop. Ach, natuurlijk. Dank voor je uitleg.
- lisette: @Diede: dank voor je waardering en herkenning!
- Rop pengar: @Han. De vraag die gesteld wordt is de vraag voorafgaand aan het veel belovende fenomeen beter bekend als...
- Diede: Mooi stukje, lekker om te lezen! Vooral omdat het (voor mij in ieder geval) ook zo herkenbaar is. Als je een...
- Han Maas: @Rop. Een leuk en waar stukje. Wat ik mij wel afvraag, welke vraag wordt er gesteld? verblijft volgt...
- Han Maas: @Rop. Je gevoelige en mooie reactie stemt me blij. Hartelijk dank daarvoor.
- Rop pengar: @Han ; Uiterst respectvol, liefdevol, geschreven door een fijn mens. Hij zou het beslist eens zijn...
- Han Maas: @Rop. Geen probleem!
- rop pengar: @Han, o jee ! Han, mijn nederige excuus ! Ik had het moeten zien. Niet minder is de waardering ! Dank je...
- Ewald Hagedorn: Rop, de eer komt Han toe.
- Rop Pengar: @Ewald, wederom thx. Stiekem geniet ik ervan maar dat zal ik nooit toegeven. Ik waardeer het.
- Han Maas: @Rop. Een ‘tevreden’ stukje. die ik al ruim 25 jaar ken door dik en dun – die ik al ruim...
- Ewald Hagedorn: Levja, die wijsheid zou op een tegeltje niet misstaan.
- Levja: En Ewald, ik deel eerder de quote van Aristoteles: ‘Twijfel is het begin van wijsheid.´
Recent
- Mijn grote vraag
- Levensvragen
- Boy meets girl
- Lager Weserlust in Bremen – een niet gestelde vraag
- Onbegrip
- Eigen wereld
- Kerststress
- Ter bevordering van sociale cohesie en mobiliteit
- Helschip junyo maru
- Agile Transformation Team
Leuk om te lezen hoe je je vrouw hebt ontmoet.
Je bloedt
…het sleetjerijden…
Prachtige „love-story”
Mooi, het ‘sturen’ van het leven. Die laatste zin kan ook heel veel betekenen…
Deze zin ‘ik kon niet meer ontwijken’ lijkt mij niet kloppen. Ontbreekt daar niet in wat je niet kon ontwijken?
Dank voor de reacties.
@inge de laatste zin is inderdaad niet zo heel lieflijk.
De ontwijken zin is aangepast.
@Hadeke; en zo’n mooi open einde… Mooi verteld.
Ik zag bij het lezen weer de beelden voor me van de wielrenner (Hoogland meen ik) die tijdens de Tour de France aangereden werd en in het prikkeldraad vloog.
Het duurde even voor ik doorhad dat de ik een jongen was. Dat zal wel aan mij liggen.
@Hay Het zou kunnen zijn dat je mij -als schrijver- voor een vrouw aanziet en dat je vanuit dat beeld leest. Om dat beeld bij te stellen: Ik ben een man. Een gelukkige man, die samenwoont met mw Hadeke en hun 3 kinderen. (Maar daarover schrijf ik bijna-non fictie op mijn eigen blog.)
@Hadeke
Toch was dat niet de reden. Ik had je bio en je blog al eens gelezen en was me er dus volledig van bewust dat je een man bent.
@Hadeke Een leuk verhaal, een mooie vertelling, met toch een wat wrang einde.