Francesca is een avontuurlijke jonge vrouw. Ze zoekt altijd naar nieuwe uitdagingen en werelden. Vijf jaar geleden vertrok ze uit Nederland en sindsdien leeft ze in verre landen op diverse continenten. Andere culturen geven haar een enorme levensenergie.
De andere kant van de medaille is het verlies van haar oude wereld: Nederland, haar vrienden en kleine gezellige stadje. Ze realiseert zich dat ze niet het ene kan ervaren zonder de keerzijde, maar soms overvalt haar toch een intens verdriet.
Op een zondagochtend schuift ze langzaam de sticky rice in de vorm die haar vertrouwd is. Gedroogde mangoschijfes worden netjes gerangschikt op de rijst. Een lach breekt door haar bereisde tranen heen bij het aangezicht van een witte boterham met boerenkaas!
@Bertbux, erg leuk! De zin ‘Een lach breekt door haar bereisde tranen heen’ komt ietwat vreemd op me over.
Wat een originele vondst;-)
Met andere woorden: Oost, west, thuis best.
bedankt voor de positieve reacties:-)
@Bertbux Het is idee van je stuk is goed, maar de uitwerking vind ik minder.
– Ze zoekt altijd naar nieuwe uitdagingen en werelden.
Vind ik een wat vreemde samentrekking
– het verlies van haar oude wereld: Nederland, haar vrienden en kleine gezellige stadje.
Ook een wat vreemde samentrekking, vooral het laatste deel van de zin komt vreemd over
En is hier werkelijk sprake van verlies?
-Ze realiseert zich dat ze niet het ene kan ervaren zonder de keerzijde,
van het andere, zou daar nog achter moeten staan
– bereisde tranen
Hoe zien die eruit?
– aangezicht
Is hier wat vreemd gekozen. Ik denk aan: het aanzien van of iets dergelijks
@inekewolf : thxs voor je kritiek. Ga hier over nadenken. Het zit hem in vrijheid en conventies in taalgebruik.