Het zonnetje prikt op zijn tarwekleurige huid. Hij blijft roerloos liggen op zijn ietwat harde matras en wacht gespannen op wat komen gaat. Daar heb je haar al.
Wat ziet ze er fris uit, zo net onder de douche vandaan. Ze zet koffie, terwijl ze zachtjes neuriet. Een kopje wordt naast hem neergezet. Dan voelt hij iets ijskouds en vettigs op zijn rug. Bedreven smeert ze de zachte massa uit. Nieuwsgierig wacht hij op het vervolg. Hij hoort zacht geritsel, ruikt iets van chocola en voelt een tinteling, die hem een rilling van genot bezorgt.
Plots snijdt een vlijmscherpe pijn dwars door hem heen. Zij toont echter geen genade, maar ontbloot haar tanden; klaar om hem te verslinden, haar boterham.
Dat zijn niet de broodkruimles die hem steken.
broodkruimels dus …
@Irma, origineel en banaal. Ik dacht tot laatste alinea dat het om een man ging.
Ha, ha, ik heb me dus laten beetnemen.
En ook nog anoniem. Levja is mijn naam …
@IrmaMoekestorm
Leuk stukje, als lezer trapte ik erin “met boter en suiker”.
Ik dacht nog, het klopt niet, als z’n rug word ingesmeerd kan hij niet zien dat zij fris onder de douche vandaan komt
Leuk, @Levja, Desiree, Gerda dat het niet direct duidelijk is… natuurlijk is dat de bedoeling, maar je weet nooit of dat zo overkomt. Bedankt voor jullie reacties! En Desiree, toch niet té banaal, mag ik hopen?
@Irma Leuk, de boterham die het verhaal vertelt.
Van de matras zou ik ondergrond maken.
De rug van de boterham vind ik niet echt kloppen.